Wiktor Koperski jechał w sumie 152 godziny i 52 minuty.

Ostatni odcinek był najcięższy.

– Siadała psychika, przyszło zmęczenie, bolały pośladki – mówi Wiktor Koperski.

Ale nie dał się.

– Chciałem przezwyciężyć swój strach przed nocną jazdą. Kiedy było gorzej dzwoniłem do żony, rozmowa z nią koiła – dodaje.

W domu czekali jeszcze trzej synowie, dla których jest idolem.

Szlak wiódł z Baraniej Góry w Wiśle, droga nie była łatwa. Bo w większości nieutwardzona, krzaki, piach, nierówna nawierzchnia, tylko 30 procent trasy to asfalt.

Najłatwiej wypadł pierwszy odcinek 240 kilometrów, później kolejny 200 kilometrów. Trudny prowadził z Otwocka do Nowego Dworu.

Rajd to także podziwianie pięknej Polski, między innymi: Sandomierza, Kazimierza, Krakowa, Grudziądza, Warszawy i innych miejsc.

– To nie tylko podróż sportowa to także poznanie swoich mocnych i słabych stron. Podróż duchowa, w głąb siebie, poznałem każdy rodzaj bólu i możliwości swojego ciała – podkreśla Wiktor Koperski.

Jak mówi po raz kolejny zdecyduje się na taką ekstremalną wyprawę, jednak wtedy będzie bardziej na sportowo.

– Teraz to była taka pielgrzymka, poznawanie organizmu, duchowości – podkreśla mszczonowianin.

– Dziękuję tym, którzy są najwierniejszymi kibicami: rodzicom Janinie i Łukaszowi, żonie Annie i synom, cioci Grażynie, która też czekała na mecie i Beacie Sznajder staroście powiatu żyrardowskiego, która na starcie wręczyła mi flagę powiatu żyrardowskiego – mówi uczestnik rajdu.

Flaga dumnie powiewała na wietrze prezentowana przez Wiktora Koperskiego na mecie. Symbolizowała walkę fair play i ducha sportowej rywalizacji.