Jak wynika z uzasadnienia projektu ustawy, jej podstawowym celem jest zapewnienie środków utrzymania osobom, które zrezygnowały z zatrudnienia lub go nie podjęły ze względu na wychowywanie dzieci w rodzinach wielodzietnych.

Świadczenie ma być przyznawane osobom, które urodziły i wychowały bądź wychowały
co najmniej czworo dzieci i nie nabyły prawa do emerytury lub też ich emerytura jest niższa od najniższej emerytury. Jako, że „wychowanie dzieci” może być różnie rozumiane, projekt zawiera jego definicję.

Co do zasady z prawa do świadczenia skorzystają kobiety. Ojciec będzie mógł z niego skorzystać w przypadku śmierci matki dzieci, porzucenia dzieci przez matkę lub w przypadku długotrwałego zaprzestania wychowywania dzieci. Świadczenie nie będzie przysługiwać osobie, którą sąd pozbawił władzy rodzicielskiej lub której sąd ograniczył władzę rodzicielską przez umieszczenie dziecka w pieczy zastępczej, oraz w przypadku długotrwałego zaprzestania wychowywania dzieci.

Żeby uzyskać świadczenie trzeba będzie złożyć wniosek. O taką emeryturę będą mogły się ubiegać osoby w wieku wynoszącym co najmniej 60 lat w przypadku kobiet i 65 lat w przypadku mężczyzn.

Ocena spełnienia ustawowych przesłanek oraz przyznanie świadczenia dokonywane będą przez Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych lub Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego w drodze decyzji administracyjnej, w sposób indywidualny i dyskrecjonalny, dotyczący potrzeb określonej osoby.

Co istotne, od decyzji przyznającej świadczenie oraz od decyzji odmawiającej przyznania takiego świadczenia nie będzie przysługiwało odwołanie. Zamiast tego, strona niezadowolona z decyzji będzie mogła złożyć wniosek do Prezesa ZUS lub Prezesa KRUS o ponowne rozpatrzenie sprawy. Taki wniosek trzeba będzie złożyć w terminie 14 dni od doręczenia stronie decyzji. Natomiast na decyzję wydaną po ponownym rozpatrzeniu sprawy będzie przysługiwała skarga do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Jeżeli Prezes ZUS lub Prezes KRUS uznają skargę w całości za słuszną, uchylą swoją decyzję i wydadzą nową. Jeżeli jednak skarga nie zostanie w całości uwzględniona, Prezes ZUS lub Prezes KRUS przekaże ją do sądu wraz z odpowiedzią na skargę.

Wysokość świadczenia nie będzie mogła być wyższa od najniższej emerytury. W przypadku osoby, która ma ustalone prawo do emerytury lub renty, świadczenie będzie przysługiwać w wysokości uzupełniającej do wysokości najniższej emerytury. A zatem, łączna wysokość świadczenia i pobieranej emerytury nie będzie mogła być wyższa niż najniższa emerytura. Natomiast w przypadku osoby, która nie ma ustalonego prawa do emerytury po osiągnięciu określonego wieku – w wysokości najniższej emerytury. Osoba, która pobrała nienależnie świadczenie, będzie zobligowana do jego zwrotu.

Zgodnie z projektem ustawy, nowe regulacje weszły w życie z dniem 1 marca 2019 roku.