– Z powodu smrodu nie jestem w stanie tam mieszkać. Chciałabym na lato do siebie wrócić, ale nie dam rady – twierdzi pani Maria lokatorka bloku.

Jej towarzyszka wyciąga plik różnych pism. Do spółdzielni mieszkaniowej, urzędu skarbowego, urzędu miasta. Pokazują listę nazwisk pod jednym z dokumentów na dowód, że problem nie dotyczy tylko ich.

– Moja wnuczka jest alergiczką z powodu kotów sąsiadki, męczy się nocami. Byłam w mieszkaniu sąsiadki i proszę sobie wyobrazić kilka kotów na niewielkiej przestrzeni. Smród jest straszny, pełno odchodów, wymiotować się chce. Podobnie jest, gdy mąż sąsiadki wynosi odchody. Do tego na klatce pełno sierści i piachu – komentuje Wiesława.

Twierdzą, że przed laty wraz z innymi lokatorami wyraziły zgodę, aby sąsiadka miała koty.

– Zostaliśmy jednak wprowadzeni w błąd, bo przecież nie przypuszczaliśmy, że to będzie hodowla – tłumaczy.

– Sprawdziłyśmy nawet. Lokatorka na portalu ogłoszeniowym oferuje na sprzedaż koty brytyjskie. Nawet poprosiliśmy bliskich, aby zadzwonili, jako zainteresowani kupnem zwierzęcia. W tej rozmowie lokatorka wszystko potwierdziła. Prowadzi hodowlę – wtrąca Maria.

W myśl przepisów nie wolno hodować zwierząt w mieszkaniach. Obie rozmówczynie interweniowały u władz Żyrardowskiej Spółdzielni Mieszkaniowej. Ku ich rozczarowaniu spółdzielnia zaproponował, aby same wystąpiły na drogę sądową przeciw sąsiadce.

– Ale, jako kto? Przecież spółdzielnia mieszkaniowa jest od tego. Ma też radców prawnych. Naszą ostatnią deską ratunku jest prezydenta miasta. Wystąpiłyśmy do niego – przekonuje lokatorka.

Zapukaliśmy do mieszkania oskarżanej sąsiadki. Długo nikt nie otwiera drzwi. Dopiero po kilku minutach słychać dźwięk zamka. Lokatorka nie jest zaskoczona oskarżeniami.

– Hodowlę mam od sześciu lat. Nikt nie zgłaszał uciążliwości. Problem zaczął się bodajże rok temu, gdy do mieszkania wpuściłam sąsiadkę. Przyszła z pracownikiem spółdzielni, bo zalało jej mieszkanie i to nie z mojej winy. Wówczas zobaczyła koty i chyba podliczyła, ile to ja mogę zarabiać na hodowli. Zwykła zawiść – przekonuje.

Dodaje, że jest hodowcą i obecnie ma sześć kotek. Jest też umieszczona na stronie Polskiego Związku Felinologicznego.

– Może nie mam najczyściej w mieszkaniu, ale jestem poważnie chora. Nie mogę się poruszać sprawnie. Dlatego tak długo nie otwierałam drzwi. Nie ma jednak, jakiegoś strasznego smrodu. Sąsiad naprzeciw ma kota, niżej nawet trzy i z tamtymi nie ma problemu? To zawiść – dodaje, ale do mieszkania nie zaprasza.