Ludzie garną się tutaj.

– Mamy wspaniałą młodzież, inni zazdroszczą mi tej parafii w której jestem – mówi ksiądz Łukasz.

Organizuje dla nich, wyprawy między innymi w góry. Niedawno byli na wspólnym wypadzie, co ciekawe ksiądz Łukasz przed wyjazdem, rozchorował się na ospę.

– Robiłem wszystko, by szybko wyzdrowieć, modliłem się więcej niż w seminarium, stosowałem wszystkie metody by tylko w tydzień pozbyć się tej choroby i pojechać z dziećmi – mówi.

Udało się w niedzielę, przed wyjazdem, nie było już żadnej krosty.

Wyprawa doszła do skutku, udało się zebrać sponsorów, dzięki którym dzieci za niewielką kwotę wyjechały na wypoczynek.

Do tego ksiądz wspólnie z parafianami wsparli na święta Bożego Narodzenia Dom Dziecka w Strobowie. Podopieczni placówki na karteczkach wypisali marzenia związane z prezentami. Te się spełniły a ksiądz Łukasz był tym świętym Mikołajem który je dowiózł swoim niewielkim samochodem.

–  Nikogo nie mogłem zabrać, bo mieściłem się tylko ja i prezenty. Ale to właśnie daje szczęście.

Ksiądz Łukasz pochodzi z Wielkopolski, rodzice lekarze zawsze marzyli by syn przejął po nich pałeczkę. Jednak tak się nie stało, ksiądz Łukasz był ministrantem, później jego droga z kościołem nieco się rozluźniła aż do momentu kiedy rozpoczął naukę w Niższym Seminarium Duchownym, następnie były studia w Krakowie.

Z kilkunastu mężczyzn, tylko ksiądz Łukasz doszedł do końca.

Co to jest powołanie?

– To najtrudniejsze pytanie, jakie znam – mówi w rozmowie z „Głosem”.

– To coś co się czuje, co daje szczecie, podobnie jak małżonkom miłość – podkreśla.

Jest dowcipny i otwarty. W wolnych chwilach wydaje gazetkę z dziećmi, i gra na organach, ta pasja zrodziła się jeszcze w liceum.

– Jak jest stres to idę do kościoła sobie porządnie pograć i napięcie mija – podkreśla.

Lubi także grafikę komputerowa, to jest pasja z lat ubiegłych.

Kogo przypomina? Uśmiecha się, że jest jak rybka neonka, to stadne zwierzę tak jak ja, odpowiada.

– Właśnie zaaranżowaliśmy akwarium w naszej świetlicy, i kupimy ich przynajmniej 40 – dodaje z uśmiechem.

– Lubię ludzi a decyzja o kapłaństwie była najlepszą w moim życiu – podkreśla kapłan z Radziwiłłowa.