Rodzeństwa Leonarczyków życie nie rozpieszczało. Alkoholizm rodziców, śmierć matki, w końcu pożar domu. Najstarszy z nich robił maturę, gdy podjął się opieki nad rodzeństwem. Teraz mają odwagę marzyć.

– Całe życie nie myślałam o sobie, o swoich aspiracjach. Było zbyt ciężko. Sądziłam, że zaraz po maturze pójdę do pracy, aby odciążyć braci. Teraz gdy się poukładało, myślę o studiach. O ile do matury uda mi się chociaż trochę nadrobić materiał – wyznaje Roksana Leonarczyk.

Pożar domu w ubiegłym roku spowodował, że święta grudniowe spędzili oddzielnie. Święta Wielkanocne byli już w domu, bo został wyremontowany w ramach programu Katarzyny Dowbor – „Nasz nowy dom”.

– Tak, już myślałam, jakie urządzę święta. Dlatego się cieszę, że mamy wreszcie porządny stół, a nie taki okrągły, plastikowy – mówi Roksana, z którą rozmawialiśmy w połowie kwietnia.

Mama miała problem z alkoholem

Rodzeństwo Leonarczyków poznaliśmy w ubiegłym roku, niedługo po pożarze, gdy szukali pomocy w remoncie budynku. Bracia przekonali nas swoją autentycznością, ale zapytaliśmy też osoby postronne.

– To rodzeństwo znamy od najmłodszych lat. To fajni, inteligentni młodzi ludzie. Warto im pomóc – stwierdziła Elżbieta Kwiatkowska, kierownik GOPS w Żabiej Woli.

Leonarczykowie mieszkają w Siestrzeni. Z okien domu widać ekrany akustyczne, które skutecznie wygłuszają ruchliwą S-8. Na tej drodze zginęła ich matka.

– Mama miała problem z alkoholem – wyznał nam najstarszy z rodzeństwa.

O ojcu mówią niechętnie. Nie mieszka z nimi. Jedyne co po matce zostało to dom, domeczek. Pierwszy o śmierci matki dowiedział się Filip. Kumpel na boisku opowiedział mu, że był wypadek, zginęła kobieta w średnim wieku. Pomyślał o mamie, bo nie wróciła na noc. Pobiegł do brata. Policja skierowała ich na komendę do Pruszkowa. Pojechali z przyjaciółką ich mamy, to ona rozpoznała ciało.

– Czekałam na nich w domu. Odebrałam telefon. Ciocia spytała, co z mamą, czy już wróciła. Odpowiedziałam, że nie żyje. Nie mogła uwierzyć – opowiada Roksana.

Zobaczyli ją dopiero w trumnie.

– Dobrze ukryto siniaki. Jedyne co to wyglądała na dużą starszą – stwierdził Filip.

Przyjaciółka mamy wykupiła kwaterę na cmentarzu i pomogła w pogrzebie. Michał wziął kredyt, aby postawić nagrobek. Spłacali tym, co dostali z opieki społecznej. Na początku nie czuli straty matki, ale wkrótce pojawiła się dziwna pustka.

– Trudno było uwierzyć , że jej nie ma – mówi Roksana, długo zastanawia się na radosnym wspomnieniem związanym z mamą: – Więcej było tych mniej przyjemnych. Raz jednak, strasznie się z nią pokłóciłam. Następnego dnia, gdy wróciłam do domu, mama zrobiła mi frytki. Wiedziałam, jak bardzo nie lubiła, tych olejów, smażenia. Tak było mi wstyd, że się z nią pokłóciłam.

Michał nie miał czasu na rozmyślanie. Nie wahał się ani chwili. Załatwiał formalności związane z przejęciem opieki nad rodzeństwem. Został ich rodziną zastępczą. Pomagał w tym gminy Ośrodek pomocy Społecznej w Żabiej Woli, a potem wspierał Powiatowe Centrum Pomocy Społecznej w Grodzisku Mazowieckim. Teraz Michał pracuje w centrum telefonicznym w Warszawie, Roksana jest w liceum, a Filip w technikum. Będą w tym roku pisali maturę.

– O kurdę… Czyli ja przejąłem opiekę w wieku, co ty teraz. Szok. Taki młody byłem – Michał zaskoczony stwierdził podczas naszego spotkania w listopadzie.

Dom to więcej niż cztery ściany

W październiku ubiegłego roku spadło na nich kolejne nieszczęście. Doszło do zwarcia instalacji elektrycznej. Musiała palić się przez kilka godzin, gdyż warstwa sadzy pokryła meble. Uszkodzeniu uległy też kable w ścinach. Musieli wrzucić z mieszkania wszystko. Co gorsza, zamieszkali oddzielnie. Roksana u wujostwa, Michał u siostry ciotecznej mamy, Filip u swojej dziewczyny. Mieli jedno marzenie, aby znów być w domu. Dla nich to słowo ma większe znaczenie niż tylko cztery ściany. To niemal „ktoś” bliski.

– Wychowaliśmy się razem. Jesteśmy zżyci, bo jeden drugim musiało się zająć. Dom to było miejsce, które nigdy nas nie opuściło – wyznał Michał.

Bracia podjęli decyzję

Napisali także do programu „Nasz, nowy dom”. Decyzja o zakwalifikowaniu się nie była oczywista. Czekali na rozstrzygnięcie.

– Oglądałam wcześniej ten program i zawsze się dziwiłam, że ludzie są zaskoczeni, że ich dom zostanie wyremontowany. Przecież muszą o tym być uprzedzeni. Gdy do nas jechała ekipa telewizyjna, nie wiedzieliśmy o ostatecznej decyzji. Bardzo przeżywałam, może po mnie nie było tego widać, ale wewnątrz, aż się trzęsłam z emocji – wyznaje Roksana.

Dawny szary budynek zupełnie się zmienił. Budzi sensacje, czasem kierowcy zwalniają, aby się przyjrzeć. Trochę krępujące, gdy siedzi się w ogrodzie. Zdaniem Roksany ostatnie wydarzenia zmieniły nie tylko ją. Zaskoczona jest, jak wpłynęły na Michała.

– Zawsze problemy chował w sobie i przeżywał. Teraz mówi o nich – mówi jego siostra.

To nie jedyne zaskoczenie. Bracia podjęli decyzję, że dom w Siestrzeni zostanie dla Roksany. Oni są pełni wiary, że sobie w życiu poradzą.